κουρουλικός

-ή, -ό

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο άρμα ή αυτός που γίνεται από το άρμα («κουρουλικός θρίαμβος»)

2. φρ. «κουρουλικός δίφρος»

α) (κατά τους αυτοκρατορικούς χρόνους τής Ρώμης) ο ηγεμονικός θρόνος

β) (αργότερα, επί δημοκρατίας) ο θρόνος, το κάθισμα τών Ρωμαίων υπάτων και άλλων αξιωματούχων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. curulis < λατ. currum «άρμα, όχημα»].